Obowiązujące już od 2006 roku dyrektywy europejskie wymuszają na przemyśle elektrycznym, elektronicznym i na branży motoryzacyjnej ograniczenie stosowania niektórych najbardziej szkodliwych dla środowiska substancji.
Jedną z nich jest stosowany do tworzenia powłok antykorozyjnych chrom sześciowarstwowy. W innych branżach wymogi są mniej surowe, ale także tam przechodzi się do metod mniej szkodliwych. Trend jest bardzo widoczny zwłaszcza po stronie popytowej, ponieważ odbiorcy zwyczajnie nie chcą przyjmować powłok antykorozyjnych z odium truciciela. Do tego, za niedługo przepisy mogą się zmienić tak, że obejmą także inne branże.
Częściowo lub całkowicie zakazane zostało już stosowanie:
- powłoki cynkowej pasywowanej na żółto
- powłoki cynkowej pasywowanej na czarno
- powłoki cynkowej pasywowanej na oliwkowo
- płatkowej powłoki cynkowej DACROMET.
Kwestie ekologiczne nie zmieniają oczywiście faktu, iż chrom sześciowarstwowy jest wyjątkowo skuteczny w warstwach pasywacyjnych w kwestii blokowania postępów korozji. W wyżej wymienionych branżach nie można go stosować w ogóle, ale w pozostałych dziedzinach produkcji zezwala się wciąż na zawartość chromu na poziomie 0,1%. Tego typu dopuszczalne warstwy to warstwy białe i niebieskie.
Chrom sześciowarstwowy jest w nich praktycznie niewykrywalny, a za właściwości antykorozyjne odpowiada mniej szkodliwy chrom trójwarstwowy. Przy stosowaniu powłok nanoszonych metodami elektrolitycznymi trzeba mieć świadomość, że ich stosowanie z metalami o twardości powyżej 320HV może skutkować powstaniem efektu tak zwanej kruchości wodorowej. W związku z tym rozwija się metody nakładania powłok bez stosowania efektów elektrolitycznych.
Są to przede wszystkim metody mechaniczne z pasywacją białą lub niebieską, a także powieki płatkowo cynkowe. Stosowanie nowocześniejszych powłok, także z użyciem metod nakładania nieelektrolitycznego na najtwardszą stal, związane jest jeszcze z jednym problemem.
Każda powłoka antykorozyjna to inny współczynnik tarcia elementów złączonych, co przekłada się na inną siłę zacisku. Zmiana tego parametru musi być brana pod uwagę ze względu na bezpieczeństwo wszelkich konstrukcji stalowych oraz użytkowanie maszyn z elementami stalowymi.
