Obróbkę metali można jednoznacznie zdefiniować jako zmianę kształtu i/lub zmianę właściwości chemicznych oraz fizycznych elementu metalowego. W związku z tym wylicza się kilka typów obróbki: cieplno-chemiczną, mechaniczną ze skrawaniem, cieplną i plastyczną.
Obróbka cieplna zmienia strukturę krystaliczną metalu. Najlepszym przykładem jest tutaj wytapianie stali, kiedy to z użyciem bardzo wysokich temperatur zmienia się stan skupienia metalu lub przynajmniej sprawia się, że jest plastyczny i jego struktury krystaliczne pozwalają się modelować. Stal jest tutaj dobrym przykładem, ponieważ wyjątkowo chętnie poddaje się takiej obróbce ze względu na swoje właściwości fizykochemiczne. Zaletą takiej obróbki jest fakt, że w jej trakcie istnieje możliwość zmieniania niektórych właściwości materiału.
W przypadku stali można na przykład wykonać jej krzemowanie, co zapewni jej odporność na działanie kwasów. Nasiarczanie to z kolei proces, dzięki któremu poprawiają się właściwości ślizgowe stali. Obróbka cieplna jest przygotowaniem materiału do dalszej obróbki, chociażby do skrawania. Obróbka plastyczna może zmieniać kształt i właściwości fizykochemiczne metalu lub innych materiałów.
Obróbkę plastyczna można wykonywać poprzez kucie, toczenie, ciągniecie lub gięcie. Nie następuje tutaj typowe dla obrabiarek CNC kształtowanie metodą ubytkową. Skrawanie to z kolei proces, w którym odpowiedni kształt próbce metalu nadawany jest poprzez działanie na niego narzędziami skrawającymi. Mówi się tutaj o metodzie ubytkowej, ponieważ z próbki usuwane są stopniowo części materiału. Najczęściej skrawanie wykonuje się z użyciem nowoczesnych obrabiarek CNC. Skrawanie jest zespołem kilku różnych procesów.
Wyróżnia się tutaj między innymi toczenie, czyli najpopularniejszy proces polegający na wprawieniu próbki metalu w ruch wirowy, po czym przyłożone do niego narzędzie wykonuje jedynie ruchy liniowe. Przy frezowaniu, innym rodzaju skrawania, wykorzystuje się narzędzia wieloostrzowe, w których zależnie od potrzeb wykorzystuje się innych noży dla danej czynności szczegółowej. To właśnie ze względu na potrzeby precyzyjnego frezowania rozwinięto technologię obróbki, co umożliwiło powstanie obrabiarek CNC. Zakończeniem pracy na próbce metalu jest zazwyczaj szlifowanie określane także jako obróbka ścierna.
Oczekiwany kształt próbki uzyskiwany jest poprzez ścieranie metalu do momentu, kiedy jego powierzchnia jest odpowiednio ukształtowana. Szlifowanie w rozumieniu potocznym jest częścią tej techniki i stosowane jest bardzo często jako wykończenie próbek skrawanych lub frezowanych. Szlifowanie z użyciem specjalnych narzędzi pozwala na uzyskanie bardzo wysokich stopni gładkości obrabianych elementów.
