Wiertarka pionowa 2H118 - klasyfikacja i właściwości

Powojenny boom produkcji przemysłowej w ZSRR wymagał pilnej rozbudowy parku maszynowego. Aby zapobiec odpływowi waluty za granicę, krajowe biura projektowe zaczęły rozwijać sprzęt do cięcia metalu. Najpierw wyprodukowano model podstawowy, który został przetestowany w warunkach rzeczywistych. Następnie wprowadzono ulepszenia do mechanizmu. Takim zmodyfikowanym urządzeniem jest wiertarka pionowa 2H118.

Klasyfikacja sprzętu

Przyjęto system symboli, pozwalający na łatwe zrozumienie oznaczeń jednostek. Trudność w rozszyfrowaniu nazwy obrabiarki występuje w produkcji specjalistycznej, kiedy skrót jest podawany przez producenta. W przypadku standardowym, numeracja oparta jest na systemie dziesiętnym.

Oznaczenie sprzętu składa się z czterech cyfr i kilku liter, przy czym te ostatnie mogą znajdować się w dowolnym miejscu. Litery mogą oznaczać stopień automatyzacji, klasę dokładności lub nową modyfikację. Zastanów się nad znaczeniem tych liczb:

1. Określa grupę maszyn w zależności od operacji technologicznej, która ma być wykonana. W sumie jest dziewięć grup.
2. Wskazuje typ urządzenia, których jest dziewięć.
3. Ostatnie cyfry oznaczają główną wielkość maszyny.

W naszym przypadku pierwsza liczba (2) oznacza grupę wiercenia. Druga cyfra (1), oznacza typ maszyny do wiercenia pionowego. Ostatnie cyfry oznaczają maksymalny rozmiar otworu, który maszyna może wywiercić. Litera (n) oznacza nową modyfikację modelu podstawowego.

Sprzęt wiertniczy

Znajduje zastosowanie w każdym łańcuchu technologicznym, ale jego głównym przeznaczeniem jest produkcja małoseryjna i jednostkowa. Maszyny te wykonują szereg operacji:

• nacinanie gwintów;
• pogłębianie;
• wiercenie;
• podcięcie;
• rozwiercanie;
• pogłębianie.

Po zapoznaniu się z nimi można je podzielić na trzy duże grupy w zależności od wykonywanych operacji:

• wyspecjalizowane, wykonują ograniczoną liczbę operacji;
• uniwersalne, stanowią główną część;
• specjalne, praca bez przezbrajania, według z góry ustalonego cyklu.

Urządzenia te można sklasyfikować w zależności od maksymalnej średnicy stosowanego wiertła:

• lekkie wiercenia do 12 mm;
• średni, wiercenie 18-50 mm;
• ciężkie wiertła, wiercenie 75 mm.

Głównymi cechami wyróżniającymi urządzenia do cięcia metalu są ruchy narzędzi tnących i osprzętu. W naszym przypadku jest to obrót wiertła i postępujący posuw wrzeciona. Wszystkie podstawowe parametry zawarte są w karcie katalogowej maszyny, dołączonej do instrukcji obsługi.

W tym dokumencie znajdziecie Państwo wskazówki dotyczące zabezpieczenia maszyny w miejscu pracy. Przede wszystkim powinna być zamontowana poziomo w stosunku do fundamentu. Od tego zależy niezawodność wszystkich mechanizmów. Osiąga się to dzięki zastosowaniu specjalnych poziomów.

Obrabiarki są następujących typów:

• blat stołu;
• montowane na kolumnie;
• wiercenie promieniowe;
• wiercenie głębokich otworów;
• wielowrzecionowy;
• centrowanie;
• wiercenie i frezowanie;
• wytaczanie przy pomocy dżwigni;
• wiercenie promieniowe.

Są to skomplikowane maszyny, dlatego przed rozpoczęciem pracy personel obsługujący musi dokładnie zapoznać się z instrukcją obsługi. Podczas pracy muszą oni przestrzegać wszystkich zaleceń.

Opis maszyny

Produkcję wiertarki pionowej 2H118 rozpoczęły Zakłady Maszynowe Molodechno w mieście Molodechno. Pod koniec lat pięćdziesiątych została ona przeorientowana na produkcję urządzeń wiertniczych. Na początku lat sześćdziesiątych rozpoczęto produkcję podstawowego modelu 2118. Na podstawie jego danych eksploatacyjnych konstruktorzy opracowali pionową wiertarkę 2H118, której parametry techniczne zostały poprawione, a wszystkie niedociągnięcia uwzględnione.

Podstawą tej maszyny jest kolumna, która jest przymocowana do fundamentu za pomocą swojej podstawy. Wyposażona jest w przekładnię, umieszczoną w górnej części konstrukcji, oraz stół i skrzynkę podawczą w wrzecionie. Cechy konstrukcyjne obejmują sztywność, wytrzymałość mechanizmów i zakres prędkości narzędzi tnących. Ruch głowicy roboczej wzdłuż łoża odbywa się za pomocą mechanizmu zębatkowego sterowanego kołem ręcznym.

Obrabiany przedmiot jest umieszczony na stole, w specjalnych uchwytach i może być przesuwany wzdłuż stołu w celu wyrównania pozycji wiercenia z narzędziem tnącym. Stół można przesuwać wzdłuż łóżka. Jego ustawienie, podobnie jak ustawienie wrzeciona, zależy od wysokości narzędzia i przedmiotu obrabianego. Proces obróbki jest wykonywany ręcznie i mechanicznie.

Aby zrozumieć konstrukcję wiertarki 2H118 należy otworzyć kartę katalogową i znaleźć w niej wszystkie niezbędne informacje.

Zwrócimy uwagę na główne cechy techniczne:

Dodatkowo, poniższy schemat kinematyczny oraz opis jego właściwości można znaleźć tutaj.

Należą do nich:

• Elektryczny rewers, który zmienia kierunek obrotu głowicy;
• 9-biegowa przekładnia, która rozszerza zakres obrotów narzędzia tnącego;
• 6-stopniowy pojemnik na paszę, który reguluje ruch pionowy;
• Mechanizm zębatkowy, który porusza głowicą wrzeciona;
• Para śrub, która przesuwa stół.

Przy długotrwałej pracy należy zwrócić uwagę na zamocowanie maszyny 2H118 do fundamentu. Wyrównuje się go za pomocą poziomicy, a następnie pod fundament wylewa się zaprawę. Po stwardnieniu dokręca się śruby fundamentowe.

Nie da się ominąć elektrycznej części maszyny. Jego głównymi elementami są:

• silnik, który obraca wrzeciono;
• prostownik selenowy;
• automatyki, składającej się głównie z przekaźników i rozruszników;
• pompa chłodząca.

Prostownik służy do uruchamiania rozrusznika hamulcowego, który dynamicznie hamuje narzędzie tnące. Dodatkowo silnik elektryczny jest chroniony przed przeciążeniem przez wyłącznik automatyczny.

Aby uniknąć wypadków i obrażeń personelu obsługującego, wszystkie urządzenia są prawidłowo uziemione. Więcej znajdziesz na: http://lancuchyrolkowe.eu

Wszystkie wyżej wymienione dokumenty dla modelu 2H118, znajdują się w instrukcji obsługi. Umożliwia on prawidłową instalację, uruchomienie i eksploatację maszyny. A w przypadku awarii można szybko zidentyfikować usterkę.